
กมลานันท์ คลองดี| Kamollanan Klongdee
กมลานันท์ คลองดี
Les chiens ne peuvent pas parler, พ.ศ. 2564
สื่อผสม
300 x 200 ซม.
Kamollanan Klongdee
Les chiens ne peuvent pas parler, 2021
Mixed media
300 x 200 cm.


concept
สุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตในด้านวัฒนธรรมและระบบเศรษฐกิจของคน พฤติกรรมความสามารถในการเลี้ยงและดูแลสุนัขอาจเป็นสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกและชี้วัดความเหลื่อมล้ำทางสังคมและเศรษฐกิจ สภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ลงในทุกวันนี้ส่งผลกระทบทางการเงินในระดับครัวเรือนและปัจเจกที่ไม่อาจแบกรับภาระเลี้ยงดูสุนัขได้ต่อไป
Domesticated animals, such as dogs, have been associated with human culture and economy for centuries. Qualification and capacity for having a dog can be an indicator of socioeconomic inequality. Within the current economic downturn, more individuals and families are facing financial difficulties that make keeping dogs too much of a burden.



ผนังสังกะสีด้านที่ 1 ประกอบด้วยผลงานสื่อผสม 3 ส่วน

มนุษย์มีวัฒนธรรมการเลี้ยงดูสุนัขเป็นสิ่งที่อยู่คู่กันมาอย่างยาวนานในประวัติศาสตร์
เราจะเห็นได้ว่าพฤติกรรมความสามารถในการเลี้ยงและดูแลสุนัข เป็นสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกและชี้วัดความเหลื่อมล้ำทางสังคมและเศรษฐกิจได้เช่นกัน
ในสภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ลงทุกวันนี้
รัฐไม่สามารถบริหารจัดการให้ระบบเศรษฐกิจให้กระจายไปสู่ประชาชน ชนชั้นต่างๆ ให้สามารถอยู่ดีกินดีได้
บวกกับความเฉยชาของรัฐต่อจัดการปัญหาเรื่องปากท้องที่ไม่สามารถมองเห็นถึงผลกระทบเชิงโครงสร้างในมิติต่างๆ
จึงตกเป็นภาระของประชาชนที่ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มสูงขึ้น ต้องรัดเข็มขัด ตัดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นออก
และท้ายที่สุด เมื่อผลกระทบทางการเงินในระดับครัวเรือนและปัจเจกที่ไม่อาจแบกรับภาระเลี้ยงดูสุนัขได้ต่อไป
ชะตากรรมของเจ้าสุนัขในวันต่อๆ หรือครอบครัวที่มันอาศัยอยู่จะดูแลได้ดีอย่างเดิมไปจนถึงเมื่อไร ก็เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้เช่นกัน