ความเป็นเมืองไม่ใช่เพียงเป็นพื้นที่ หากแต่อยู่ที่วิถีชีวิตผู้คน ในความหมายนี้ ท่ามกลางชนบทก็ยังมีเมือง จึงกล่าวได้ว่า เวลานี้เราอยู่ในยุคสมัยของความเป็นเมืองแล้ว
เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า เมืองคือความสะดวกสบาย ความเจริญ การมีบริการที่ก้าวหน้า เหนือสิ่งอื่นใด เมืองคือโอกาสทางการศึกษา ทางเศรษฐกิจ และการมีงานทำ และยังเป็นศูนย์รวมของภูมิปัญญาและพลังที่สร้างสรรค์จนมีการกล่าวว่าเมืองคือการสืบทอดวัฒนธรรม แต่ดูเหมือนเรากลับมีความเข้าใจและความใส่ใจต่อเมืองไม่มาก เมืองมักถูกพัฒนาตามยถากรรม การพัฒนาเมืองตามไม่ทันกับสภาพสังคมและกระแสการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่เป็นไปอย่างรวดเร็ว จึงนำมาซึ่งความขัดแย้งของเมืองในหลายด้านหลากมิติ….
“เมือง กิน คน” เล่มนี้ ถูกประกอบขึ้นจากหลายประเด็น ไม่ว่าจะเป็นสุขภาวะของคนในเมือง สิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศวิทยาของเมือง นโยบายการจัดการเมือง รวมไปถึงเรื่องการเมืองของนคร (Urban Politics) เพื่อชี้ชวนให้ผู้อ่านสนใจ สัมผัส และสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัว ที่ประกอบกันขึ้นในลักษณะที่เรียกว่า “เมือง” ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเรามีส่วนร่วมในการสร้างมันขึ้นมา และเราก็ล้วนแล้วแต่ได้รับผลกระทบจากเมืองในหลายรูปลักษณะ
เมือง กิน คน: แถลงการณ์ว่าด้วยเรื่องของนคราภิวัฒน์ การพัฒนาเมือง และสุขภาวะเมืองของไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2)
โดย พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์
มูลนิธิสถาบันสร้างสรรค์ปัญญาสาธารณะ (CPWI)